تعیین خصوصیات ژنتیکی جمعیت بز هامرا در دو منطقه مختلف موروکو با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

در این مطالعه، تنوع ژنتیکی دو جمعیت مختلف نژاد بز هامرا در موروکو روی 60 نمونه مختلف (30 نمونه از منطقه بنی­آروس و 30 نمونه از منطقه رومانی) با استفاده از 15 نشانگر ریزماهواره مورد مطالعه قرار گرفته است. مجموعاً 145 آلل شناسایی گردید و تعداد متوسط آلل به ازای هر جایگاه، 67/8 و 07/8 آلل به ترتیب در بزهای منطقه بنی­آروس و منطقه رومانی بوده است. شاخص اطلاعات شانون بین 58/1 در بزهای رومانی تا 66/1 در بزهای بنی­آروس متغیر بود. میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار و مشاهده شده کُل جایگاه­ها از 62/0 تا 72/0 در بزهای رومانی و 64/0 تا 75/0 در بزهای بنی­آروس متغیر بود. شش نشانگر در بزهای بنی­آروس و پنج نشانگر در بزهای رومانی انحراف معنی­دار از تعادل هاردی - واینبرگ نشان دادند. مقادیر fis برای بزهای بنی­آروس و رومانی به ترتیب 110/0 و 108/0 بود. مقادیر fst حاکی از وجود مقادیر اندک تمایز ژنتیکی بین دو گروه بز مزبور بوده است. فاصله ژنتیکی نِی بین دو گروه 046/0 بوده و نشان دهنده پایین بودن تمایز ژنتیکی است. آنالیز واریانس مولکولی (amova) نیز موید این موضوع بوده و نشان می­دهد که 15/99 درصد از تنوع در داخل گروه­های ژنتیکی توزیع گردیده است. حضور دو خوشه (2=k) برای نشانگرهای ریزماهواره نشان دهنده سطح بالای اختلاط این دو جمعیت است. از نتایج حاصل اینطور نتیجه­گیری می­شود که هر دو گروه (بنی­آروس و رومانی) از شباهت بالایی برخوردار بوده و می­توان آنها را متعلق به یک جمعیت تلقی نمود.